...صدا کن مرا
هوم!
چه هوایی!
نسیم خوشمزه ای از پشتِ پنجره، پرده رو کنار می زنه و میاد تو اتاق.
یه نفس عمیق، تمام ملکول های اکسیژن هوا رو تو مغزت فرو می کنه.
حیف نیست؟ تو یه همچین هوایی نگران باشی؟
حیفه! پس هوا بخور!
نوشته شده در چهارشنبه 89/2/29ساعت
11:48 صبح توسط ساجده کاف نظرات ( ) |
آسمان آبی
پرنده های رها
آفتاب سوزان
دست های رو به بالا:
یا زهـــــــــــــــــــرا...
نوشته شده در دوشنبه 89/2/27ساعت
11:39 عصر توسط ساجده کاف نظرات ( ) |
این روزها؛
از پس آن روزها می آیند و در پی روزهای دیگری می روند.
و ما در اندوه از دست دادن روزهای پیشین، در اندیشه ی روزهای پسین، این روزها را از یاد می بریم...
این روزهایم را می نویسم که بمانند!
نوشته شده در جمعه 89/2/24ساعت
6:3 عصر توسط ساجده کاف نظرات ( ) |
| Design By : Pichak |
About
ساجده کاف
وقتی راه رفتن آموختی، دویدن بیاموز. و دویدن که آموختی ، پرواز را. راه رفتن بیاموز، زیرا راه هایی که می روی جزیی از تو می شود و سرزمین هایی که می پیمایی بر مساحت تو اضافه می کند. دویدن بیاموز ، چون هر چیز را که بخواهی دور است و هر قدر که زودباشی، دیر. و پرواز را یاد بگیر نه برای اینکه از زمین جدا باشی، برای آن که به اندازه فاصله زمین تا آسمان گسترده شوی...
وقتی راه رفتن آموختی، دویدن بیاموز. و دویدن که آموختی ، پرواز را. راه رفتن بیاموز، زیرا راه هایی که می روی جزیی از تو می شود و سرزمین هایی که می پیمایی بر مساحت تو اضافه می کند. دویدن بیاموز ، چون هر چیز را که بخواهی دور است و هر قدر که زودباشی، دیر. و پرواز را یاد بگیر نه برای اینکه از زمین جدا باشی، برای آن که به اندازه فاصله زمین تا آسمان گسترده شوی...
