...صدا کن مرا
موقتاً یه قالب صورتی پر رنگ برای خودم تجویز می کنم جهت شادی روح!
امشب شب آرزوهاست و فرشتگان؛ آمین گوی دعای آدمیان.
انگار امشب آسمان هم آمین می گوید دعای زمینیان را، به زیان باران!
و تو که مهربان ترین مهربانانی، تو که پروردگار عالمیانی، تو که بخشنده و بخشایشگری، .......
به حق "سبوحٌ قدوسٌ ربُ الملائکة و الروح" های از ته دل، راهم بده که سخت محتاج توام...
این دقیقاً حالت و قیافه ی این روزهای من و منه! من و خودم اینجوری ایم باهم خیلی وقته!
آره،
باید از زمین رسید به آسمون.
اما من چرا انقدر زمین گیر شدم؟
امروز دقیقاً دو سال از رفتن پدربزرگم گذشت. خدا می دونه چقدر دلم براش تنگ شده. برای لبخندهایی که همیشه روی لباش بود. برای نگاه خاصش. برای "جانِ بابا" گفتن هاش. الان دیگه حتماً زیر خاک پوسیده.
خیلی برام سخت و تلخه باور اینکه آدم هایی که ما باهاشون زندگی می کنیم، حرف می زنیم، می خندیم، ناراحت می شیم، نفس می کشیم، در آغوششون می گیریم...... یه روزی زیر خروارها خاک می پوسن. تموم میشن. چه پایان تلخی!
.
هرچند که این پایان آدم ها نیست و ثمَ الیهِ تُرجَعون ...
..."ماهی حتی اگر نهنگ هم باشد، درکی از خارج آب ندارد... ماهی ها به جز آب چه می دانند؟ تمام زندگی شان آب است. وقتی ماهی از آب جدا شود، روی زمین بیافتد، تازه زمینی که آرام تر از دریاست، شروع می کند به تکان خوردن. ... .علم می گوید ماهی به خاطر دور شدن از آب به دلایل طبیعی می میرد. اما هرکس یک بار بالا و پایین پریدن ماهی را دیده باشد، تصدیق می کند که ماهی از بی آبی به دلیل طبیعی نمی میرد. ماهی به خاطر آب خودش را می کشد. خشم، عجز، تنهایی، خفقان... این ها لغاتی علمی نیستند. ... . این بار کسی از دریا ماهی نگرفته بود. از ماهی، دریا را گرفته بودند..."
گاهی یه مکان، یه هوا، یه نوشته، یه کتاب، یه حرف، یه عکس و خیلی های دیگه...؛
همه، ما رو یاد خاطراتمون میندازن.
یه وقتایی به هر جا و هر چی که نگاه می کنی برات تداعی یه خاطره است!
خاطره هایی که شاید زندگی ما فقط از مجموع اون ها ساخته میشه.
گاهی ما آدما درست شبیه یه دفترچه خاطراتیم.
یه دفترچه خاطرات قطور، که به اندازه ی تمام سال ها و ماه ها و روزها و ساعت ها و دقایق و لحظه های عمرمون برگ داره...
و عَسی اَن تَکرَهوا شیاً و هو خَیرٌ لَکُم و عَسی اَن تُحبّوا شَیاً و هو شرٌ لکم و الله یَعلم و انتم لا تَعلمون (بقره-216)
چه بسیار شود که چیزی را ناگوار شمارید حال آنکه خیر شما در آن است و چه بسیار شود که چیزی را دوست دارید حال آنکه شر شما در آن است. و خدا می داند و شما نمی دانید.
.
آرامش عجیبی بهم میده این آیه....
| Design By : Pichak |
وقتی راه رفتن آموختی، دویدن بیاموز. و دویدن که آموختی ، پرواز را. راه رفتن بیاموز، زیرا راه هایی که می روی جزیی از تو می شود و سرزمین هایی که می پیمایی بر مساحت تو اضافه می کند. دویدن بیاموز ، چون هر چیز را که بخواهی دور است و هر قدر که زودباشی، دیر. و پرواز را یاد بگیر نه برای اینکه از زمین جدا باشی، برای آن که به اندازه فاصله زمین تا آسمان گسترده شوی...
