...صدا کن مرا
بهار که شد،
پرده ها را کنار بزن،
پنجره ها را باز کن،
بگذار بهار بیاید تو،
بگذار نسیم بهاری آرام به صورتت بخورد،
بگذار آفتاب دستانت را بنوازد، موهایت را طلایی کند،
بگذار ریه هایت نفس بهاری بکشند،
بگذار تمام وجودت تازه شود از عطر بهار....
پی نوشت: این ها همه به شرطی است که پنجره ها مشرف به جایی نباشند:دی
عکس نوشت: پنجم فروردین هزارو سیصد و نود، بهار برفی!
نوشته شده در یکشنبه 90/1/14ساعت
5:52 عصر توسط ساجده کاف نظرات ( ) |
| Design By : Pichak |
About
ساجده کاف
وقتی راه رفتن آموختی، دویدن بیاموز. و دویدن که آموختی ، پرواز را. راه رفتن بیاموز، زیرا راه هایی که می روی جزیی از تو می شود و سرزمین هایی که می پیمایی بر مساحت تو اضافه می کند. دویدن بیاموز ، چون هر چیز را که بخواهی دور است و هر قدر که زودباشی، دیر. و پرواز را یاد بگیر نه برای اینکه از زمین جدا باشی، برای آن که به اندازه فاصله زمین تا آسمان گسترده شوی...
وقتی راه رفتن آموختی، دویدن بیاموز. و دویدن که آموختی ، پرواز را. راه رفتن بیاموز، زیرا راه هایی که می روی جزیی از تو می شود و سرزمین هایی که می پیمایی بر مساحت تو اضافه می کند. دویدن بیاموز ، چون هر چیز را که بخواهی دور است و هر قدر که زودباشی، دیر. و پرواز را یاد بگیر نه برای اینکه از زمین جدا باشی، برای آن که به اندازه فاصله زمین تا آسمان گسترده شوی...
