...صدا کن مرا
چقدر دلم هوای اردوی قم و جمکران دانشگاه قبلی رو کرده....
از صبحش انقدر ذوق داشتیم تا ساعت 4 بشه و بریم سوار اتوبوس بشیم....
چقدر خوب بود کلاً. حال خاصی داشت....
همیشه کم بود ولی. تا میومدیم بشینیم یه کم دعا و نماز بخونیم وقتمون تموم شده بود و باید می رفتیم سوار اتوبوس می شدیم. تو راه برگشتم که نوبتی سرمون رو می ذاشتیم رو شونه ی بغل دستی و می خوابیدیم.
دلم خیلی هوای اون روزا رو کرده.... خیلی زیاد:(
نوشته شده در چهارشنبه 89/11/20ساعت
6:58 عصر توسط ساجده کاف نظرات ( ) |
| Design By : Pichak |
About
ساجده کاف
وقتی راه رفتن آموختی، دویدن بیاموز. و دویدن که آموختی ، پرواز را. راه رفتن بیاموز، زیرا راه هایی که می روی جزیی از تو می شود و سرزمین هایی که می پیمایی بر مساحت تو اضافه می کند. دویدن بیاموز ، چون هر چیز را که بخواهی دور است و هر قدر که زودباشی، دیر. و پرواز را یاد بگیر نه برای اینکه از زمین جدا باشی، برای آن که به اندازه فاصله زمین تا آسمان گسترده شوی...
وقتی راه رفتن آموختی، دویدن بیاموز. و دویدن که آموختی ، پرواز را. راه رفتن بیاموز، زیرا راه هایی که می روی جزیی از تو می شود و سرزمین هایی که می پیمایی بر مساحت تو اضافه می کند. دویدن بیاموز ، چون هر چیز را که بخواهی دور است و هر قدر که زودباشی، دیر. و پرواز را یاد بگیر نه برای اینکه از زمین جدا باشی، برای آن که به اندازه فاصله زمین تا آسمان گسترده شوی...
